Pod koniec listopada mieliśmy zaszczyt wziąć udział w zwiedzaniu fabryki Daikin w Pilźnie, a także w konferencji poświęconej nowym modelom jednostek split z czynnikiem R-32, które wejdą na rynek od wiosny 2016 roku.
Hasło przewodnie konferencji brzmiało : ”The future starts now. Join the mission!”
Cóż to za misja?
To nic innego jak ograniczenie emisji F-gazów.
F-gazy to inaczej fluorowane gazy cieplarniane, mające wpływ na zwiększanie efektu cieplarnianego. Szereg czynników chłodniczych w domowych urządzeniach klimatyzacyjnych i pompach ciepła zalicza się do F-gazów.
W marcu br napisałem o tym artykuł i rzeczywiście jesteśmy świadkiem przełomu w wyborze czynników chłodniczych.
Chociaż F-gazy stanowią zaledwie 2% ogólnej emisji gazów cieplarnianych, to emisja ta od 1990 roku wzrosła prawie o 60%.
Regulacje UE z 2006 roku zakładały zatrzymanie wzrostu F-gazów, ale ich nowelizacje z 2014 roku zakładają ograniczenie emisji o 2/3 w stosunku do 2014 roku
Jak to osiągnąć?
Można oczywiście ograniczyć produkcję urządzeń klimatyzacyjnych czy też wprowadzić bardziej restrykcyjne kontrole szczelności, ale jedynym sensowym rozwiązaniem jet wprowadzenie takich czynników chłodniczych, których współczynnik GWP(global warming potential) będzie jak najniższy i jednocześnie będą one bezpieczne.
Wszystko wskazuje na to, że takim czynnikiem będzie właśnie R-32.
Od 2025 roku, w urządzeniach klimatyzacyjnych i pompach ciepła z ładunkiem ponad 3kg czynnika, będzie obowiązywał zakaz stosowania czynników chłodniczych, których wskaźnik GWP jest większy od 750.
Ten wskaźnik dla R-32 wynosi 675, a dla stosowanego aktualnie czynnika R-410A – 2090.
Daikin wprowadził czynnik R-32 w swoich urządzeniach w Japonii w 2012 roku.
Jesienią 2013 roku, w Europie pojawiła się pierwsza jednostka na R-32, Ururu-Sarara, która od 2014 roku dostępna jest u nas w Polsce.
Od br dostępne są u nas jednostki Emura, pracujące na czynniku R-32. Ale to ciągle margines rynku.
Zastosowanie R-32 przekłada się także na parametry techniczne urządzeń klimatyzacyjnych i pomp ciepła.
Czynnik ten ma 1,5x lepsze parametry chłodnicze, jego ładunek na 1kW mocy chłodniczej jest miejszy o 30%, a sama wielkość urządzeń na nim pracujących może zostać zmniejszona o 20%.
Od 2016 roku, Daikin, z 10-letnim wyprzedzeniem wprowadza nową linię jednostek BLUEVOLUTION na R-32 o mocach 1,5 do 7kW pracujących w układach split jak i multi.
To istniejąca Ururu, nowsze modele Emura i zupełnie nowe ścienne jednostki split i multi.
Napiszę o nich trochę więcej w styczniu (teraz naprawdę brakuje czasu).
Główne zmiany – nowe sprężarki, optymalizacja sprawności sezonowej dla grzania i chłodzenia A+++, nowy system filtracji, bardziej zaawansowane sterowanie, w tym przez internet, nowy design.
A poniżej kilka zdjęć z konferencji.
Brały z niej udział firmy instalacyjne z całej Europy.
Były panele dyskusyjne
A także zwiedzanie fabryki.
Wrażenie robią komory, gdzie w skrajnych warunkach, przy wilgotności przekraczającej 85%, temperaturze sięgającej -20 stopni i symulowanych opadach śniegu i działaniu wiatru, testowane były jednostki Bluevolution.
Był również miły akcent zwiedzania Pilzneńskich, jednych z najbardziej znanych na świecie browarów.
Ten kosmiczny motyw, który widzimy na zdjęciu otwierającym konferencję, to nie przypadek.
Gościem specjalnym był Franco Malerba, włoski fizyk i astronauta, który w latach 90-ch brał udział w misji kosmicznej.
Podzielił się podczas konferencji swoimi wspomnieniami. I nie tylko podczas konferencji, ale także po niej, w części nieoficjalnej 🙂
Przeczytałem ten wpis z zazdrością …, że to wszystko nie w naszym Pilźnie pod Dębicą, w której do dzisiaj istnieje WUCH czyli … Wytwórnia Urządzeń Chłodniczych o długiej tradycji.
Wesołych Świąt i dobrego Nowego Roku!
No niestety 🙁
A pamiętam, jak mówiło się o lokalizacji tej fabryki i chodziły takie informacje, że może będzie u nas. Widać czeski rynek i gospodarka dawały lepsze możliwości.
Chętnie wzięłabym udział w takim wydarzeniu. Ciekawi mnie ta część z Franco Malerba, z przyjemnosią posłuchałabym o jego wspomnieniach 🙂
Super wpis i wielka zazdrość 🙂 Super było by kiedyś posłuchać Franco Malerby.